Hakkımda

İşte böyledir kazdağında ahvalimiz;

Durup durup şiirler, şarkılar çıkar sandıklardan

İpek mendiller misali..

Tersinedir

Büyükler bile peri masalları dinler…

1953’te ankara’da doğdum,
kafama göre kâh okudum,
kâh serserilik yaptım;
yedi sene otellerde,
yedi sene de bankalarda çalıştım.
Yirmi sene İstanbul,
yirmi sene Kazdağı’nda geçti.
Şimdi bir yirmi de Bodrum’da geçer...

gerisi..,
önemsiz...vehimler.

Rıfat Fahir İskit

dut ağacı

Hayallerimin peşinden koştum hep; geçmişten sesler, geçmişten yüzler

Yırtılmamış sevinçler ve saklı hüzünler yaşadım hep.

Yağan yağmurun, tablası devrilen simitçinin, o son vapurun, eski bir tablonun

son fırça izi idim hep.

Ölümsüz idim,  mihenk taşı, en büyük aşık, en ‘bişey’dim işte!

Sonra bir kış gecesi ansızın, yıllardır aynı daktilonun aynı tuşunda kaldığımı

Anladım birdenbire.

Acımasızca geçen mevsimler geçmiş, olan olmuştu.

Farkında değildim.

Mahalle bakkalı yoktu, arka bahçedeki dut ağacı yoktu.

Oysa ben aynı aşkı aynı aşkla sevmiştim hep.

İşte böyle dostlarım, inanın göz açıp kapayıncaya kadar

Bile sürmüyor; öylesine uzun, öylesine çabuk ki!

Nöbetçi günler, nöbetçi geceler, nöbetçi sevgililer ve nöbetçi

Anlaşılmazlık nöbetleri.

Kitabımda hepiniz yerlerinizi bulup sayfanızı işaretleyeceksiniz.

Geçmişten sesleriniz hala kulaklarımda

Güzel yüzünüz, gözleriniz hala pırıl pırıl.

Bense

Şimdilerde dağ başında bir kelebeğin peşinden koşuyorum;  iyiyim

sivrice

gökyüzü ne kadar yeşil bu sabah!

yerim yurdum ne kadar lezzetli!

sivricede balık yemeye geldik,

yassı taşları dizmeye..

bu yaşta çocuk mu olduk?

gökyüzü ne kadar yeşil bu sabah!

abbas

yolcudur abbas!

 ayrılıklar büyür içinde

‘yollara vurur kendini

 sevdasında kavrulur’

 gider…

ayrılık  ötedir,

ayrılıklar içinde….

yer demir, gök bakır

akşam vakitleri…..

yer demir , gök bakır

bir türkü düşer aklıma;

yalnızlığımdır.

erken gelen,

geç kalan,

kim varsa

artık vakit tamam!

kim çalarsa kapımı bilirim:

o yalnızlığımdır!

düşüncesiz sözler

gün boyu dönüp duruyorum düşüncelerimin içinde

sözcükler fısıldıyorum kendime.

sözcükler...

kaçıp gidiyorlar aralık pencerelerden.

düşüncesi kalıyor gecenin

düşüncesiz sözlerin düşünceli adamı oluyorum.

tarifesini şaşırmış bir tramvay geçiyor hayatımdan

tüm tarifeli aşklarıma tezat!

içinde miyim dışında mıyım belli değil,

hayatım bana inat,

ben kaderime!

ne yollarım bitiyor

ne de rüyalarım!

gün boyu dönüp duruyorum düşüncelerimin içinde

hayaller vaadediyorum kendime.

kimi gün yağmur, kimi gün rüzgâr

bazen de ölü bir dalga!

ve sonunda akşam düştüğünde

yine düşüncesiz sözlerin düşünceli adamı oluyorum.   

kekik şiirleri..

kekik şiirleri..

yine en sevdiğim gözler..

ne rüzgara.. ne yağmura değişirim..

yarım bi sigara bulur yakarım..

kocaman gövdem küçücük kalır..

korkar hayallerimden..

ah derim..bir benmiyim..bukadar yanlız..

ve bukadar hüzünlü..

ve böylesine mutlu..